पिंकी गुरुङ/पहिचान
मौसम बहार छ रंगी चङगी फुल जस्तै
तर मन उजाड छ मरुभुमी जस्तै
माहोल संगितमय छ जन्तीको पञ्चे बाजा जस्तै
तर मन सुनसान र एकाङ्गी छ कालो रात जस्तै
खै किन म रम्न सकिन रंगी चङगी फुलमा
मन झुम्न सकेन संगितको धुनमा
अनायासै पिरलो छ मन भित्र एकनास र तमासको
र पनी मन एकोहोरो हुन सकेन सुनसान रातमा
आफैको चित्र कोर्न सकिन,
आफ्नो प्रकृतीको ऐनामा आफै रम्न म सकिन
किन आफ्नो ऐनाको प्रतिबिम्ब अरुलाई देखाउन सकिन
हे भगवान कित आँट देउ
कि त बिभेद हटाई देउ
म र म प्रतीको असमानतालाई चिरी देउ ।
म त म हुँ नि तिमी बनाउन छोडिदेउ
म भित्रको स्वतन्त्रतालाई खुल्ला आकाशमा उड्न देउ
मेरा पखेटाहरु काटन होईन उडनका लागि फिजाई देउ
धर्म त त्यो हो जसले अरुलाई खुसी राख्छ
पुण्य त त्यो हो जस्ले अरुको भलो गर्छ
मेरो खुसी मेरो प्रकृतीको स्वतन्त्रता
अनी मेरो भलो त मेरो स्वछन्दता
पापी त त्यो हो जसले अरुलाई दुखी बनाउँछ
अपराधी त त्यो हो जसले अरुको कुभलो गर्छ
तर मलाई नै किन पापी बनाउँछ
म आफु खुसी हुन खोज्दा
मलाई नै किन अपराधी देख्छ
मैले आफनो भलो चाहदा ।
होईन, होईन अब फुटन पर्छ मनका चोटहरु
तोड्नु पर्छ बन्धनका जन्जिरहरु
सामाजिक बन्धन र आत्मा कमजोरका ति इतिहासहरुलाई टेकेर खुल्न र जिउन पर्छ
आफना जीवनहरु ।।
धन्यवाद
"पहिचानमा प्रकाशित सामाग्रीबारे प्रतिक्रिया, सल्लाह, सुझाव र कुनै सामाग्री भए [email protected] मा पठाउनु होला।"
Copyright © All right reserved to pahichan.com Site By: Sobij.
